گوجه فرنگی (Solanum lycopersicum) در اصل از آمریکای مرکزی می آید گوجه صادراتی قبلاً توسط مایاها در دوران پیش از مسیحیت استفاده می شد.
آزتک ها به آن نام Xitomatl دادند که به معنای چیزی شبیه “ناف آب غلیظ” است.
در نتیجه Conquista (فتح و توسعه سرزمین اصلی آمریکای مرکزی و جنوبی)، اسپانیایی ها از توت های باشکوه آگاه شدند. مبلغ برناردینو دو ساهاگون در اوایل سال 1530 توضیح داد که آزتک ها یک سالسا خوشمزه را از گوجه فرنگی، فلفل قرمز و تخمه کدو حلوایی ساختند.
به همین دلیل است که گوجه فرنگی در گذشته یک گیاه زینتی محسوب می شد.
در اسپانیا و ایتالیا، گوجه فرنگی به دلیل آب و هوای حاکم در آنجا به سرعت در خانه احساس شد و به زودی با شادی فراوان کشت شد. با این حال، نه برای لذت بردن، بلکه به عنوان یک گیاه زینتی.
البته در ابتدا فقط ثروتمندان می توانستند گیاهان عجیب و غریب را بخرند و از آنها برای تزئین پنجره ها، حیاط ها و میزهای ضیافت استفاده می کردند.
زیرا زمانی که گوجه فرنگی به اروپا آمد ابتدا قسمت های سبز گیاه و میوه های نارس آن نیز خورده شد که منجر به مسمومیت ناشی از ماده سولانین شد.
با این حال، از میوه های رسیده نیز برای مدت طولانی اجتناب شد. مشکل اینجا اما گوجه فرنگی نبود، بلکه ظروفی بود که در آن نگهداری می شد.
اینها اغلب شامل اسپند حاوی سرب بود و سرب وارد گوجه‌فرنگی‌ها می‌شد که قربانیان زیادی را به دنبال داشت.
سمی است یا نه؟
حتی امروزه بیشتر و بیشتر مردم بر این باورند که سبزیجات از خانواده شب بو (گوجه فرنگی، فلفل ، بادمجان و غیره) حاوی مواد سمی هستند و بنابراین مضر هستند.
از آنجایی که مطالعات بی‌شماری نشان داده‌اند که افراد در صورت مصرف زیاد سبزیجات، از جمله سبزیجات شبگرد، به طور قابل‌توجهی سالم‌تر هستند، می‌توان فرض کرد که تمام مواد دیگر موجود در به عنوان مثال. B.
گوجه فرنگی می تواند اثرات مضر احتمالی مقادیر کمی از سموم را جبران کند.
البته این احتمال را رد نمی کند که افرادی نیز وجود داشته باشند که نسبت به گیاهان شب بو دچار عدم تحمل فردی شده باشند.
اگر بعد از خوردن گوجه فرنگی، فلفل و امثال آن احساس خوبی ندارید، آزمایش کنید که بدون این سبزیجات برای چند هفته چه احساسی دارید.
